Ճիտին պարտքը» նորավեպը մի մարդու մասին էր, ում կինը մահացել էր և իր երկու աղջիկները իր խնամակալության տակ էին: Նա էր պահում ընտանիքը: Սակայն իր գործերը դեպի վատն են ընթանում և նա որոշում է չասել իր աղջիկներին, որ չտխրեն, որ անհոգ լինեն: Իսկ ինքը կեղծ ժպիտ է ցուցադրում աղջիկների մոտ, որ չկասկածեն իրավիճակի մասին: Ի վերջո նա չի կարողանում աշխատանք գտնել և չվարձատրվելով, աղջիկների քմահաճույքները ի վիճակի չլինելով կատարել, հասկանում է, որ չի կարող նայել նրանց աչքերի մեջ։ Մարդը ինքնասպան է լինում:
Իմ կարծիքով բոլոր դժվարություններնել մարդու համար է և եթե կա խնդիր ապա կա լուծում ուրիշ բան է թէ ինչ է պետք անել այդ լուծումը ստանալու համար բայց հաստատ ոչ ինքնասպանությում, ինքնասպանությունը միակ չներվող մեղքն է , քանի որ ամեն խնդիր ունի լուծում և եթե տվյալ մեղքը գործողը մտածում է, որ այդպես նա վերջ կդնի իր հարազատներ խնդիրներին ապա նա ավելի շատ խնդիրներ կստեղծի նրանց համար։
Աշոտ Հովեյան 